Τα παρακάτω είναι η συλλογή από μαρτυρίες μαθητών
που μέσα στα χρόνια ανακάλυψαν τι όφελος είχαν κατά την διάρκεια της μαθητείας
τους ή όταν σταμάτησαν και είδαν την διαφορά. Άλλοτε συνειδητοποιήσεις σε
κάποια ανατομική δυσλειτουργία, άλλοτε πάλι στον χαρακτήρα τους και στον τρόπο
σκέψης. Σε όποια περίπτωση είχαν το σθένος να το παραδεχθούν και να το
μοιραστούν μαζί μου, κάτι πολύ τιμητικό για εμένα ως δάσκαλο, όχι γιατί
επιβεβαιώθηκα αλλά διότι πάντα χαίρομαι με την πρόοδο των συνανθρώπων μου και
την σκέψη ότι βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στο να ζήσουν μία πιο γεμάτη
εμπειρία ζωής.
Μία εμπειρία ζωής στην οποία το άτομο δεν συρρικνώνει τα όνειρα του, τις
επιθυμίες του, την δυναμική του, την υγεία του, την ευμάρεια, και γενικότερα
την ενέργεια του αλλά αντίθετα συνεχώς την επεκτείνει. Καθόλου τυχαίο ότι όλες
οι τεχνικές αναπνοής στην Yoga, η λεγόμενη pranayama προσπαθούν να μεγαλώσουν,
να διευρύνουν την αναπνοή και όχι να την συρρικνώσουν! Η ίδια η λέξη pranayama
αποτελείται από δύο άλλες· prana, ζωτική ενέργεια (αναπνοή) και ayama,
επέκταση, διεύρυνση. Αν το εξετάσουμε προσεκτικά θα κατανοήσουμε ότι είναι
κυριολεκτικά μονόδρομος η πρόοδος και επέκταση μας, και η αντίληψη ιδιαίτερα
τα τελευταία χρόνια ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα μόνο
περισσότερα προβλήματα θα φέρει. Γιατί; Απαντήστε μόνοι σας στο εξής ερώτημα·
ποιός από τους επόμενους δύο ανθρώπους έχει περισσότερες πιθανότητες να
αντιμετωπίσει και να λύσει τα αδιάλειπτα προβλήματα της ζωής: α) αυτός που δεν
έχει πλεόνασμα αναπνοής και ενέργειας, και είναι δεκτικότερος σε ψυχολογικές
μεταπτώσεις αλλά και οργανικές λοιμώξεις ή β) αυτός που συνεχώς επεκτείνει την
αναπνοή του και την ενέργεια του και είναι ικανότερος να αντιμετωπίσει
ψυχολογικές αναταραχές και προβλήματα υγείας; Παρακάτω λοιπόν σας μοιράζομαι
όλα αυτά που είπαν μαθητές από το 2014. Βέβαια για ευνόητους λόγους, πέρασαν
πρώτα κάποια χρόνια μέχρι να ειπωθούν αλλά αυτό το θεωρώ φυσικό επόμενο μιας
και όλοι οι άνθρωποι πρέπει να βιώσουμε, να κατανοήσουμε, να επανεξετάσουμε
και μετά να αποφανθούμε! Γιατί θέλω να μοιραστώ αυτήν την πληροφορία μαζί σας;
Το ανθρώπινο είδος μέσα στα πολλά χαρακτηριστικά του, διακρίνεται και για την
συνήθεια του. Βλέπετε αυτό που στην αρχή μας κάνει καλή εντύπωση μετά από
σύντομο χρονικό διάστημα το συνηθίζουμε και το θεωρούμε δεδομένο. Πιστεύουμε
ότι όλα που μοιράζονται το ίδιο όνομα, την ίδια ταυτότητα θα μας δώσουν την
ίδια ποιοτική εμπειρία. Κάθε “άνδρας” είναι το ίδιο καλός με τον δικό μου, και
κάθε “γυναίκα” έχει τα ίδια προτερήματα με την δική μου γυναίκα. Οι λέξεις που
είναι ίδιες με την δική μου πραγματικότητα σε αυτό το παράδειγμα είναι
“άνδρας” και “γυναίκα”. Βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας και νομίζουμε ότι όχι μόνο
ένας έτερος σύντροφος θα έχει όλα τα καλά αυτού που ήδη έχουμε, αλλά
ταυτόχρονα θα του λείπουν και τα “αρνητικά” που έχει ο δικός μας, δηλαδή η
καλύτερη ευκαιρία για τον τόσο τέλειο χαρακτήρα μας! Ανώριμα αρνούμαστε να
κατανοήσουμε ότι κάθε άνθρωπος, κάθε κατάσταση σε αναγκάζει να χάσεις κάτι
ώστε να κερδίσεις κάτι άλλο, το οποίο και αυτό με την σειρά του θα έχει
κάποιες άλλες δυσκολίες που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις και να
υπερπηδήσεις! Η χώρα που όλοι γελάνε, χορεύουν, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να
επιλύσουν, και όλοι είναι ισάξιοι μεταξύ τους - ίσα αποτελέσματα ανεξαρτήτως
της προσωπικής τους αξίας και εργατικότητας - είναι η χώρα του Ποτέ στο
παραμύθι του Peter Pan. Δυσκολίες, προκλήσεις και ταλαιπωρία θα βρεις παντού,
σε κάθε επιλογή σου, συνεπώς αντί να αναλώνεσαι σε αυτό που θα έρθει είτε το
θες είτε όχι γιατί να μην διαλέξεις εσύ την ταλαιπωρία σου;
Αυτή λοιπόν η συνήθεια, που θεωρούμε ότι όλα είναι σταθερά το ίδιο,
διαχέεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Έχουμε συνηθίσει ότι το σώμα
μας δεν πονάει γιατί διατηρούμε μία σταθερή πρακτική και μετά από κάποια
χρόνια το θεωρούμε δεδομένο, αν σταματήσω έτσι θα είναι! Θεωρούμε δεδομένο
ότι ο σύντροφος μας κατανοεί τις ιδιαιτερότητες μας, οπότε αφηνόμαστε πάνω
του με όλο το βάρος μας και όταν φτάσει στα όρια του πέφτουμε από τα σύννεφα
και τον απαξιώνουμε ως άκαρδο, αδιάφορο και εγωκεντρικό!
"Δυσκολίες, προκλήσεις και ταλαιπωρία θα βρεις παντού, σε κάθε επιλογή σου,
συνεπώς αντί να αναλώνεσαι σε αυτό που θα έρθει είτε το θες είτε όχι γιατί
να μην διαλέξεις εσύ την ταλαιπωρία σου"
Θεωρούμε δεδομένες τις ανέσεις της εποχής μας και κατηγορούμε ελαφρά τη καρδία
το σύστημα, το κράτος, την πατριαρχική κοινωνία, αγνοώντας ότι όλα αυτά δεν
υπήρχαν καν πριν 50 χρόνια και η ζωή ήταν απίστευτα δυσκολότερη, μόλις 50
χρόνια πίσω! Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον και ο σκοπός μου δεν
είναι η απαρίθμηση όλων αυτών που συνηθίζουμε και θεωρούμε δεδομένα. Η ουσία
πίσω από αυτό το κείμενο, η συνειδητοποίηση, είναι ότι μόλις χάσουμε την
ικανότητα να βλέπουμε το θετικό, το όφελος, αυτό που δεν είναι δεδομένο, αλλά
διατηρείται με τον καθημερινό κόπο του ανθρώπου που έχουμε απέναντι μας,
χάνουμε σταδιακά και το νόημα της ζωής μας. Χωρίς το θετικό, το αντιστάθμισμα,
εστιάζουμε μόνο στα αρνητικά, σε αυτά που “χάνουμε” και δημιουργούμε στο μυαλό
μας ουτοπικές καταστάσεις και ανθρώπους που δεν υπάρχουν παρά μόνο στην σφαίρα
της φαντασίας μας! Ελκυόμαστε από συστήματα και κινήματα που όσο και ιδανικά,
ανθρωπιστικά και αλτρουιστικά να δείχνουν επιφανειακά, στην πραγματικότητα
μισούν το ανθρώπινο είδος, το χωρίζουν σε καλούς και κακούς και η μόνη λύση
είναι ο αφανισμός των κακών! Στο τέλος σαν άτομα καταλήγουμε να κατηγορούμε,
να επικρίνουμε, να συρρικνώνουμε τα πάντα στο ελάχιστο τους. Διόλου παράξενο
ότι δεν μπορούμε να βρούμε ικανοποίηση σε τίποτα και σε κανέναν. Διόλου
παράξενο ότι οι άλλοι είναι λιγότεροι και πρέπει να “συνετιστούν” ώστε να
καλύπτουν τις ανάγκες μας. Από την άλλη βέβαια ούτε λόγος ότι εγώ έχω
συρρικνωθεί με τις ιδέες και επιλογές μου, ότι εγώ οφείλομαι που απαξιώνω τα
πάντα συνειδητά και υποσυνείδητα. Για τον εαυτό μου, ούτε λόγος, ποτέ!
Δάσκαλε, να ανήκω στην ομάδα της σχολής σημαίνει…
… να μην έχω διαβάσει τα βιβλία που μας δίνεις και όταν κάποια στιγμή το αποφασίσω να καταλάβω την δουλειά, τον κόπο, τον συνδυασμό των γνώσεων και την αγάπη σου για τον άνθρωπο!
… να καταλαβαίνω τις διδασκαλίες σου χρόνια μετά, και να αναρωτιέμαι που το ήξερες τότε!
… να παρατηρώ μέσα στα χρόνια ότι συνεχώς εξελίσσεσαι, δεν σταματάς, δεν σου φτάνει όχι μόνο η ακαδημαϊκή γνώση, αλλά και η παραδοχή των λαθών σου και η άμεση επίλυση τους, ώστε να μας βοηθήσεις ακόμα περισσότερο!
… ότι είσαι ακούραστος με τον ίδιο ζήλο για την διδασκαλία από τότε που σε γνώρισα!
… ότι δεν έχεις χαϊδέψει τα αυτιά μου και πάντα λες αυτό που θα με βγάλει από το βόλεμα μου, ακόμα και αν γνωρίζεις ότι μπορεί να με δυσαρεστήσεις και ίσως να φύγω με αυτή την στάση!
… ότι δεν έχεις ποτέ τσιγκουνευτεί τίποτα μέσα στη σχολή σου· από την ποιότητα των γνώσεων, την δοτικότητα, το άφθονο δωρεάν υλικό μέχρι τον ίδιο το χώρο που κάνουμε πρακτική. Πάντα ζεστός, καθαρός, με φυσικά υλικά όλα να συνάδουν με γνώμονα το καλύτερο!
… ότι απορρόφησες κάθε οικονομική αλλαγή με τις τιμές να κυμαίνονται από 60 έως 68 ευρώ ανά μήνα, και την πρώτη αλλαγή να την κάνεις το 2023, σχεδόν 9 χρόνια μετά την ίδρυση της σχολής το 2014!
… ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκες τις όποιες οικονομικές δυσκολίες ώστε να σταματήσεις να είσαι νομοταγής και να μην εκδίδεις τις νόμιμες αποδείξεις. Ούτε ποτέ μερολήπτησες έναντι κάποιου άλλου μαθητή δίνοντας καλύτερη τιμή επειδή σου άσκησε ψυχολογική πίεση, υιοθετώντας τον ρόλο του θύματος που δεν διαθέτει το αντίτιμο!
… ότι ποτέ δεν εκμεταλλεύτηκες τα βολέματα μου ώστε να καρπωθείς κι εσύ ένα δικό σου βόλεμα. Για παράδειγμα όταν έχει κακό καιρό με έμαθες να έρχομαι, και έκανες μάθημα ακόμα κι όταν ήμουν μόνος μου! Δεν έβγαλες ανακοίνωση ότι λόγω κακοκαιρίας η σχολή δεν θα λειτουργήσει!
… ότι προτίμησες να χάσεις μαθητές που δεν ήθελαν να ακολουθήσουν τους κανονισμούς της σχολής, με ότι κόστος και να είχε αυτό σε εσένα. Έμεινες πιστός και σταθερός στις αξίες σου, τιμώντας όλους εμάς που σεβόμαστε την σχολή και τους κανόνες της!
…ότι πάντα συνδέεις την συμπεριφορά μου στην asana, το πως την προσεγγίζω με γενικότερα μοτίβα σκέψης που μπορούν να επηρεάσουν άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά την ζωή μου!
… ότι ευτυχώς που είσαι εδώ στην πόλη κοντά μας, και δεν αποφασίζεις να πας στα βουνά, γιατί πώς θα σε ακολουθούσα στα βουνά, όπως έκαναν οι μαθητές των guru στην Ινδία!
… ότι ευτυχώς που ήσουν εδώ, γιατί η χρονία που πέρασε δεν θα έβγανε χωρίς την πρακτική μαζί σου!
Δάσκαλε, μετά από πολλούς χώρους που έχω κάνει yoga, σε διάφορες περιοχές, το να ανήκω στην ομάδα της Abhyasa τελικά σημαίνει να είμαι στην καλύτερη σχολή που υπάρχει!
Δημήτρης Σ. Παπαδάκης